036. Robię swoją małą rewolucję

Jeśli ktoś oczekiwał wpisu zgodnego z tematyką bloga, to tym razem muszę go zawieść. Stoi za tym jednak wiadomość pozytywniejsza od tej z poprzedniej notki, gdzie wyraźnie odeszłam z blogosfery na czas nieokreślony. Otóż, wprowadzam w życie swoją małą rewolucję. Gdybym pisała tu przez ostatni miesiąc, nasłuchalibyście się wszelkich narzekań o tym jak cholernie nienawidzę gimnazjum. To, jak zmienił mi się sposób myślenia i postrzegania tej szkoły wymaga naprawdę długiego rozpisania, a raczej nie jest to rzecz, w którą chcielibyście się wczytać. Gdzieś w zakamarkach tego wszystkiego, być może i zaniżyła mi się samoocena, a typowy dla mnie optymizm dużymi krokami wchodzi w realizm. Jak każdy z nas, mam ustalone pewne wzorce do naśladowania i w tym wszystkim pojawia się plan zmiany charakteru. Z moim aktualnym, zniszczy mnie gimnazjalna rzeczywistość, bo jestem dla niej za dobra, aczkolwiek nie zamierzam też stać się wulgarnym chamem - tym to nie byłam i nie będę nigdy. Po prostu czas zacząć pewniej stąpać po tym świecie i nie zmarnować się przez otaczające mnie chamstwo. W pewnym sensie inspiruje mnie Gluma, bohaterka opowiadania, pojawiającego się w jednej z czytanych przeze mnie gazet - może jednak z tą różnicą, że będę bardziej otwarta w stosunku do ludzi. Ale nie wszystkich, bo z wieloma mam ochotę jak najszybciej urwać kontakt. Zachowam też ambicję i kreatywność, bo to w sobie najbardziej rozwijam i lubię. Tak - posiadanie głowy pełnej pomysłów i planów to coś, co darzę sympatią i nie zamierzam tego zmarnować. No i pozostaje pewność siebie, którą przez ostatni rok rozwinęłam na niesamowitą skalę. Cieszę się z tej cechy, bo kiedyś krępowało mnie naprawdę dużo sytuacji - dzisiaj raczej tylko nieliczne.

 

 

 Charakter to jedno, druga sprawa - wygląd i styl. 2013 rok zmienił mnie pod tym względem niesamowicie (głównie za przyczyną tegoż właśnie bloga modowego), ale to jednak nie wystarczy. Wciąż się gubię, nie mam ustalonego konkretnego wyglądu, do którego dążę, a lubię wiedzieć czego chcę. W tej kwestii, w głowie miałam pustkę. Do czasu. 

Pierwsza pojawiła się myśl o interpretacji stylu hipsterów, o czym z resztą pisałam tu notkę. Plan nie przeszedł. Ubieranie się w ten sposób wymaga posiadania kolosalnych ilości ciuchów, bo przecież o oryginalność trzeba dbać - ja tylu nie mam i raczej mieć nie będę. Plan B - vintage. Nie miałabym żadnych przeciwwskazań, gdyby nie trudna dostępność tych ubrań. Szczęśliwym trafem, kilka takich trafiło już w moje ręce i zamierzam je dobrze wykorzystać. Ale to jednak za mało, bo dwie bluzki rasowej interpretacji tego stylu nie oddadzą. Będę szukać nadal, ale cudów bym się nie spodziewała. Dlatego też do głowy wpadł mi kolejny pomysł - jak połączyć vintage z czymś na pozór powszechnym?

 

Oto i moja wizja na sukces. W końcu odnalazłam pomysł na swój wizerunek i zaczynam go wcielać w życie. Przede wszystkim: więcej stonowanych kolorów; czarny, biały, szary, ewentualnie jakieś ciemne odcienie innych barw. Sądzicie, że to przejdzie? Bo ja jestem na tak :)

To będzie pewny przełom w moim wyglądzie, bo do tej pory stawiałam raczej na jasne barwy, ale myślę, że ogółem zostanie przyjęty pozytywnie. Z resztą, jak to mówią "ciemne kolory wyszczuplają". Pozbyłam się już kompleksów związanych z wagą, ale nie znaczy to, że nie można by we mnie czegoś jeszcze poprawić. Szkoda mi czasu na diety i regularne ćwiczenia, więc taki styl jest idealnym rozwiązaniem. Tylko proszę nie myśleć, że wybrałam go jedynie z tego powodu - co to to nie. To jedynie jeden z pozytywów jaki wnosi, ale na pewno nie główna idea.

Na koniec, rozwijanie swoich zainteresowań.

Chcę poszerzyć swoje hobby do szerszej skali niż teraz. Zamierzam zdecydowanie więcej czytać oraz pisać - i oto macie przyczynę mojego powrotu do blogosfery. Lubię to co robię i chcę to poszerzać. Ile razy bym nie odeszła i tak zawsze wracam, bo pasja domaga się spełnienia. Zamierzam rozwijać język poetycki do jak najbardziej zadowalającej skali, aż w końcu powiedzieć samej sobie, że naprawdę jestem z niego dumna. Kto wie, może w niedługim czasie spróbuję wykazać się w jakimś opowiadaniu? Na razie jednak pozostanę w tematyce mody i stylu, a potem zobaczymy.

Zamierzam jednak trochę zmienić zasady. 

Do tej pory odwiedzałam każdego kto skomentował mi wpis. Tolerowałam spam i ignorancję w stosunku do mnie, bo przecież o to chodzi, by być mądrzejszym, co nie? Ale teraz nie mam już czasu na to, by komentować 60 blogów dziennie. Szacunek za szacunek, czyli jeśli ty ignorujesz to co mam do powiedzenia i tylko bezczelnie reklamujesz się na moim blogu, to nie licz na fatygę z mojej strony, że wejdę i jakkolwiek ocenię twoją twórczość. Nie masz do zaoferowania nic innego jak spam? Sorry not sorry - spadaj. Zignoruję też nudne schematy - nie interesuje mnie szczegółowo co jadłeś na obiad, o której umyłeś zęby, ani jaki kolor plamki pod okiem ma pies siostry twojej cioci. Owszem, lubię czytać pamiętniki, ale takie, które opisują codzienne życie w sposób ciekawy. Jeśli mam zagłębiać się w "wstałam o 8.30, zjadłam owsiankę, poszłam do szkoły, napisałam dwie kartkówki, wróciłam, siadłam na kompa i położyłam się spać" to przepraszam - szkoda mi czasu. Jest wiele blogów, które naprawdę zasługują na uwagę; ciekawą treścią, sympatią bijącą od autora, dobrymi zdjęciami, konkretnymi faktami - i na nich się skupię. Bo czytanie ma sprawiać przyjemność :)

 

 Zastanawiam się jeszcze nad złapaniem aparatu i popstrykaniu paru zdjęć. Chcę zaistnieć jako człowiek wszechstronny, a fotografia to coś co lubię, a nigdy nie mam na to czasu ani okoliczności. Dlatego zamierzam spróbować na poważniej. A nóż, tak jak pisanie, stanie się to moją wielką pasją? 

Ze słów wstępu, to by było chyba na tyle. Nie miałam weny pisząc to. Wyszłam z wprawy, więc czas to nadrobić. W komentarzach sugerujcie swoje pomysły na nowe notki - tymczasem spadam, aby poinformować Was wszystkich o moim powrocie. Trzymajcie się ciepło! xx